گر گرفته

داغت شراره زد، جگرم گُر گرفته است

یک دم نگاه کن به حرم گر گرفته است

مشعل به دست داشت و معجر ز من کشید

بیهوده نیست اینکه سرم گر گرفته است

گفتی فرار کن و نگفتی کدام سو؟!

اینجا تمام دور و برم گر گرفته است

بی حال بین خیمه، مریضم رها شده

او را کشان کشان نبرم گر گرفته است

تا "دار حرب" آتش خیمه رسید و آه

یعنی جنازه پسرم... گر گرفته است

روح تو در فضای تن من حلول کرد

تا خطبه خوانده ام، اثرم گر گرفته است

---

به خون دل نوشتمش...