یکی به دو مکن ای چرخ! دنده ام زخم است
تمام کوچه و راهی که کنده ام زخم است
گلی دوباره به دامان ساده ام وا شد
جواب غنچه ی درد آورنده ام زخم است
قباله نیست؛ نباشد! علی سلامت باد
اگرچه گوشه ی برگ برنده ام زخم است
ملال نیست، اگر هست، غربت مولاست
جواب خنده ی او، اخم و خنده ام، زخم است
ندید علی قفس سینه را و با خود گفت
چقدر گونه و بال پرنده ام زخم است...
حقیقتش را بخواهید این شعر مال چند ماه پیش است که به سفارش یکی از اساتید بالکل بی خیالش شدم. اما چون در دفترم قحطی شعر آمده و از طرفی چندین روزیست که بروز نیستم، باید تحملش کنید. مخلصیم.
